-
1 сообщник
-
2 соучастник
complice м.* * *ж.; = соучастницаcompartecipe m, f, complice m, f; юр. correo m, correa f ( в преступлении)* * *n1) gener. coautore, compartecipe, associato, complice, consorte, socio2) law. correo (в преступлении)3) econ. partecipante, affiliato -
3 сообщник
complice м.* * *м.complice m / f; correo m юр.* * *n1) gener. compare, complice, manutengolo2) law. ausiliatore -
4 соучастник кражи
-
5 причастный
I( имеющий отношение) partecipe, avente riguardoII* * *I прил. к + ДII прил. грам.быть причастным к чему-л. — essere partecipe di qc; essere complice di [in] qc ( о соучастнике); essere implicato in qc ( быть замешанным)
причастный оборот — costrutto / nesso participiale
* * *adj1) gener. (к) implicato in (nella morte, nella faccenda)2) obs. consapevole (ê+D)3) gram. participiale -
6 сообщница
-
7 соучастник
coautore, complice, concorrente, correo, partecipante -
8 соучастник преступления
coaccusato, complice di un delitto, particeps criminisРусско-итальянский юридический словарь > соучастник преступления
-
9 единомышленник
( человек одинаковых взглядов) persona ж. che professa le stesse idee* * *м.1) compagno d'idee; adepto ( приверженец)2) ( сообщник) complice* * *ngener. compagno di idee, aderente, seguace -
10 подставка
supporto м., sostegno м.* * *ж.1) supporto m, mensola f, trespolo mподста́вка для цветочного горшка — sottovaso m
2) разг. complice occasionale / involontario* * *n1) gener. cavalletto, peduccio, posatoio, supporto, tondino, capra, cavalietto, piedestallo, piedistallo, ponticello (в струнных инструментах), stativo, trespolo2) eng. fattorino, gruccia, incalzo -
11 пособник
м.favoreggiatore; complice ( при совершении преступления); fiancheggiatore полит.; tirapiedi предосуд. ( приспешник)* * *n1) gener. fautore, manutengolo2) law. ausiliatore, favoreggiatore -
12 пособничество
с. книжн.complicità, favoreggiamento mмолчаливое посо́бничество — tacita complicità
* * *n1) gener. complice tolleranza2) law. concorso esterno, favoreggiamento -
13 соучастница
-
14 единомышленник
-
15 засыпать
I [zasypát'] v.i. impf. (pf. заснуть - засну, заснёшь)addormentarsi, prendere sonnoII [zasypát'] v.t. impf. (pf. засыпать - засыплю, засыплешь + strum.)1) riempire di, colmare di ( anche fig.)2) pf. (colloq.) bocciare a un esame3) (colloq.) tradire -
16 подельник
-
17 пособник
-
18 сообщник
-
19 соучастник
-
20 топить
I [topít'] v.t. impf. (топлю, топишь)1) (pf. истопить):2) (pf. натопить) scaldare3) топиться essere accesoII [topít'] v.t. impf. (топлю, топишь; pf. растопить)1) fondere2) топиться squagliarsiIII [topít'] v.t. impf. (топлю, топишь; pf. утопить)1) far affogare ( anche fig.), annegare; affondare, mandare a picco2) (colloq.) danneggiare3) топиться annegarsi, affogarsi
См. также в других словарях:
complice — [ kɔ̃plis ] adj. et n. • 1320; bas lat. complex, icis, « uni étroitement », de complecti → complexe 1 ♦ Qui participe à l infraction commise par un autre. Être complice d un vol, y avoir part (cf. Prêter la main à, être de mèche, avoir part à).… … Encyclopédie Universelle
complice — COMPLÍCE, complici, ce, s.m. şi f. Persoană care participă în mod secundar la săvârşirea unei infracţiuni sau, p. ext., care înlesneşte, tolerează, ascunde săvârşirea unei fapte reprobabile. – Din fr. complice. Trimis de LauraGellner, 29.07.2004 … Dicționar Român
Complice — Single by Miodio Released 2008 Format CD Recorded 2008 Genre Pop Rock … Wikipedia
Cómplice — Cómplice, en Derecho penal, es una persona que es responsable penal de un delito o falta pero no por haber sido el autor directo del mismo, sino por haber cooperado a la ejecución del hecho con actos anteriores o simultáneos. La figura del… … Wikipedia Español
cómplice — sustantivo masculino,f. 1. Persona que participa indirectamente en un delito cometido por otra persona: ser cómplice de robo, ser cómplice de un asesinato. 2. Persona que, junto con otras, comete un delito: El atracador y sus cómplices escaparon… … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
cómplice — ‘Colaborador en un acto delictivo o en una acción, normalmente reprobable’. El complemento que expresa el hecho va introducido por de, en o, menos frecuentemente, con: «Le rogué que se hiciera cómplice de mi plan» (Jodorowsky Danza [Chile 2001]); … Diccionario panhispánico de dudas
complice — COMPLICE. adj. des 2 genr. Qui a part au crime d un autre. Je ne suis point complice de ce crime là. On a arrêté plusieurs personnes que l on croit complices du même crime. [b]f♛/b] Il est aussi substantif. Il a accusé tous ses complices. On lui… … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
complice — COMPLICE. adj. de tout genre. Celuy qui a part au crime d un autre. Je ne suis point complice de ce crime là. il a accusé tous ses complices. on luy a donné la question pour luy faire dire, declarer ses complices. avoir revelation de ses… … Dictionnaire de l'Académie française
cómplice — (Del lat. complex, ĭcis). 1. adj. Que manifiesta o siente solidaridad o camaradería. Un gesto cómplice. 2. com. Der. Participante o asociado en crimen o culpa imputable a dos o más personas. 3. Der. Persona que, sin ser autora de un delito o una… … Diccionario de la lengua española
Complice — Com plice, n.; pl. {Complices}. [F., fr. L. complex, plicis, closely connected with one, confederate. See {Complicate}, and cf. {Accomplice}.] An accomplice. [Obs.] [1913 Webster] To quell the rebels and their complices. Shak. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
complice — / kɔmplitʃe/ s.m. e f. [dal lat. tardo complex plĭcis, propr. coinvolto ]. [chi prende parte con altri all esecuzione di un azione criminosa o riprovevole, con la prep. in o assol.] ▶◀ (fam.) compare, connivente, Ⓣ (giur.) correo. ↓ compagno.… … Enciclopedia Italiana